GÜLÜMSE YÜREĞİM

Gülümse yüreğim...Gülücüklerini senden zoraki çalanlara inat.Gülümse yüreğim,bak her sabah yeniden başlıyor hayat. Biliyorum,ne çok susturdum seni yüreğim.Tuz basıp kanayan yerlerine,ne çok susturdum seni.Senin dilinde ne çok söylenecek söz varken ben hep susturdum seni.Sen seni taşıyan sende can bulan şu aciz beden için sen yinede gülümse.Sen vaz geçersen gülümsemekten,ben daha çok kan kaybederim,vaz geçerim hayata direnmekten.Ne olur beni sen,seni ben yapan bu aciz beden için,sen hep ve yine gülümse.Birileri kendi aç egolarını doyurmak için,senin duygularının üstüne basıp geçerken,sen yinede gülümse.ki; birilerininin egoları doyuma ulaşırken,sen yüksek olgunluğa erişebilesin...Biliyorsun koşarak yürüdüğüm sokaklarda,adımlarım esrik yürüyüşü şimdilerde.Can evimde acının yükü.Ceplerimde yıkılmış hayallerimin,tüketilmiş umutlarımın o amansız ağırlığı.Sırtımda çok kullanılmış bir yalnızlık hırkası.Bir paslı çivi gibi çakılı haytıma yokluk.Can evimde kangrene dönüşmüş kanayan bir yara.Can evi bu,neresini kesip, neresini atarsın. Her şeye ve herkeze rağmen sen yinede hep GÜLÜMSE YÜREĞİM.sen hep gülümse.